Antidepressiva grijpen diep in op de biochemische werking van de hersenen. Het zijn psychofarmaca, medicijnen die invloed uitoefenen op de neurotransmitters, stoffen in de hersenen (zoals serotonine) die zorg dragen voor de prikkel en informatie overdracht in de zenuwbanen van de hersenen.
Volgens Pim van Lommel zijn er sterke aanwijzingen dat onze hersenen ook een zend en ontvangst functie hebben. Er wordt aangetoond dat ons persoonlijk bewustzijn zich niet alleen in ons, maar ook buiten ons bevindt.
Als dat zo is, dan betekent bewust en langdurig ingrijpen met psychofarmaca in de chemische huishouding van onze hersenen, dat ook deze zend en ontvang functie wordt beïnvloed en verstoord. Dat mag tijdelijk nodig zijn, op lange termijn kan het de persoonlijkheid aantasten omdat het contact en de afstemming met dat deel van ons bewustzijn wat zich buiten ons bevindt; onze ziel, kern of essentie kan afstompen of verloren kan gaan. Je voelt je een zombie en van je gevoelens afgesneden en dat is precies wat deze middelen tot stand willen brengen. Sommige mensen die deze middelen kortere of langere tijd gebruiken, vertonen en beschrijven gedrag dat totaal niet past bij henzelf. (destructief gedrag en suïcidale neigingen of het besef dat er wezenlijk iets in henzelf wordt verdraaid) Ook het los zijn van remmingen wordt regelmatig beschreven. Zie daarvoor ook de brochure van de stichting Pandora te Utrecht. (www.stichtingpandora.nl).
Is dit bovenstaande wel een bekend en erkend bijverschijnsel van deze middelen? Wordt er wel voldoende beseft wat deze middelen voor effecten kunnen hebben?
Samenvatting.
Deze middelen brengen het contact met je ziel of essentie in gevaar en ontnemen je de vrijheid volledig mens te zijn.
Een reden te meer om deze middelen zo snel als mogelijk is weer af te bouwen.