Lofzang op het wandelen

Het is een bekend fenomeen dat beweging helpt tegen depressieve gevoelens.
En het is nog waar ook, is mij gebleken! Wat bij mij goed helpt is 30-45 min. per dag wandelen. Het is nl. meer dan wandelen alleen, het is ook ‘de boel de boel laten’. Letterlijk uit je eigen wereldje stappen; het huishouden, de kinderen, de verplichtingen, alle dingen die ‘moeten’ loslaten. Ik trek de deur achter me dicht, ik adem de frisse lucht in en ik ben vrij. Ik kies dan echt voor mezelf, neem ook geen mobiel mee, iedereen in mijn omgeving weet dat ik er dan gewoon even niet ben. Weer of geen weer, ik ga naar buiten en ik ga aan de wandel. Ik ga gewoon het park in, vlakbij mijn huis. Voordeel is niet alleen dat het goed is voor de lijn, belangrijker vind ik dat ik mijn benen sterker voel worden: door mijn beenspieren te ontwikkelen, kom ik steviger op mijn benen te staan, letterlijk. Dat geeft me meer zelfvertrouwen. En het geeft me een goed gevoel: ik mag tevreden zijn over mezelf, want ik zorg goed voor mezelf en doe iets positiefs en gezonds, opbouwends voor mezelf. Het maakt ook nog eens dat ik beter slaap, het verbetert mijn stoelgang en verfrist mijn huid. Bovendien is het een goedkope manier van bewegen én vrij gemakkelijk te realiseren: lekker dichtbij huis!

Maar het belangrijkste vind ik nog, dat wandelen me blij(er) maakt. Aan het begin van een wandeling komen meestal eerst de dagelijkse beslommeringen nog wel even in mijn herinnering omhoog. Ergernissen, verdriet, of gevoelens van onvrede, komen dan ook op. Al wandelend ebben deze gevoelens en gedachten vervolgens ook weer weg, ze zakken wat meer naar de achtergrond. Ze komen en gaan, net als bij het weer, de wolken, zonneschijn en buien. En wat blijft ben ik. Ik ben de constante factor. Ik blijf doorgaan, want ik loop dóór! Stap voor stap vervolg ik mijn weg. Ik kom langs water, struiken en gras. Eenden waggelen voorbij, soms sta ik stil bij een boom. Alle seizoenen zie ik voorbij komen. En overal op en rond mijn pad vind ik witte veertjes. Voor mij zijn witte veertjes een teken dat ik niet alleen ben. Elk veertje is immers voor mij een teken van God, of van de goddelijke wereld, hoe je het ook noemen wilt. Een symbool van hoop. ‘Houd moed, ga door, je doet het goed’, zeggen de veertjes. En aan het eind van de wandeling, sla ik weer af naar mijn huis. Ik kan er wel weer tegenaan.

Gifstoffen

Ik gebruik nu zo'n 6 weken geen antidepressiva meer. En dan denk je dat je "er" bent. Blijkt je lijf nog vol rotzooi te zitten. Voel je je vaak nóg beroerd. Een weg terug is er niet, want opnieuw gaan gebruiken daar pieker ik niet over. Dus ik kan alleen nog doorgaan, doorgaan met ontgiften… Dus moet ik volhouden. Doorzetten. Afzien. Geduld hebben.
Dat was de ‘lichamelijke kant’ van het verhaal. Is er ook de psychische kant. Want nu komen de problemen die door de antidepressiva nog “onder het vloerkleed” geveegd bleven, onverminderd en op volle kracht weer opzetten. Ze waren er gewoon nog, diezelfde problemen. Het was dus alleen maar uitstel van executie, die antidepressiva. Met toch een verschil: toen ik met de antidepressiva begon, kon ik het leven, met de voor mij aanwezige psychische pijnpunten, niet aan. Nu ben ik sterker dan toen. Ook al doen ze nog steeds pijn, die punten. Maar ik heb ermee om leren gaan, inmiddels. Stapje voor stapje, met de nodige hulp via het Phoenixtraject, heb ik me bevrijd van verschillende oude denkbeelden (gebaseerd op gebeurtenissen uit het verleden), blokkades, knellende en benauwende emoties, nachtmerries. En bouw ik mezelf weer op. Leer ik hoe het ook kan, leven. Leven op eigen kracht. Op eigen benen staan. Ik wist niet wie ik was. Ik wist niet dat ik ik was. Ik ben nog nooit zo mezelf geweest. Kan ik dat, ben ik zo, durf ik dat?
Ja, dus.
Blijkt nu.
Kippenvel.

Antidepressiva en verslaving of afhankelijkheid

Er worden nogal wat verschillende dingen gemeld over de verslaving of de afhankelijkheid die antidepressiva al dan niet tot gevolg zouden hebben. Nou hangt het er altijd vanaf welke definitie je hanteert bij deze verschillende termen en ook daarover kan je weer van mening verschillen.
Opvallend is wel dat vanuit het reguliere veld vaak onomwonden wordt gesteld dat deze middelen niet verslavend zijn of afhankelijkheid tot gevolg hebben.
De gebruikers melden wel andere verhalen. Kijk ook voor gemelde effecten bij het afbouwen maar eens op wwww.stichtingpandora.nl (gebruikers over antidepressiva) of op een willekeurige site waar mensen met elkaar van gedachten wisselen over gebruik en het afbouwen. Verslaving treedt inderdaad meestal niet op als je het vergelijkt met de gevolgen die het niet meer nemen van andere verslavende middelen hebben. Het zogenaamde ‘craving’, het snakken naar het middel: sigaret, alcohol of drug. Dat treedt meestal niet op bij het afbouwen van a.d. Het blijkt een venijnige combinatie te zijn van een opgebouwde psychische en lichamelijk afhankelijkheid. Het afbouwen of stoppen heeft tot gevolg dat de oorspronkelijke emoties de kop weer opsteken. En deze gevoelens en de angst ervoor zijn bijna niet te hanteren. De angst voor die angst vormt dan een belangrijke vicieuze cirkel die het gebruik in stand houdt en zelfs bevordert.
Verder spelen de onttrekkings- of ontwennings verschijnselen (zie ook op de genoemde site hierboven) bij het afbouwen een belangrijke negatieve rol, doordat ze tijdens het afbouwen de innerlijke fysieke balans verder verstoren. Je wordt zo van twee kanten belaagd, psychisch/emotioneel (de angst) en lichamelijk. Dat is meestal gewoon niet vol te houden. Het middel schrijft zichzelf zo voor aldus emeritus psychiater R.H. v.d. Hoofdakker in Depressie.



Belangrijk is altijd eerst de oude emotionele rommel op te ruimen voor het afbouwen en tijdens het afbouwen ondersteunende middelen (voedingssupplementen) te gebruiken die je helpen ook fysiek in balans te blijven.

Antidepressiva en de energiebalans

Met Kinesiologie, een stress testmethode zonder apparaten, kun je met behulp van een test, de spiertest, ook de effecten van medicijnen op het energiesysteem van de mens vaststellen. Zowel positief, bijvoorbeeld: welke voedingssupplementen passen bij deze persoon, als negatief. Hieronder wil ik een bevinding beschrijven die mij nogal aan het denken heeft gezet.
Bij het testen van een cliënte die seroxat gebruikte, en het effect wat het middel had op haar innerlijke balans, bleek dat het verstorende effect van Seroxat (paroxetine) nog was te registreren als het medicijn zich zelfs tot op anderhalve meter afstand van haar bevond!
Gelukkig kun je met energiebalans correcties op de acupunctuurpunten deze negatieve effecten zoveel mogelijk corrigeren en neutraliseren. Je kunt daarna het middel gewoon blijven gebruiken, maar het lichaam kan er nu beter mee omgaan. Het kost daarna veel minder energie om de vervelende effecten op te vangen. Maar het toont mijns inziens ook aan dat dit geen bepaald onschuldig middel is. Het is een middel dat diep ingrijpt in de fysieke, psychische en mogelijk ook spirituele aspecten van de mens. Het is de vraag of er bij het voorschrijven überhaupt met deze effecten rekening wordt gehouden, door zowel hulpverlener als patiënt. Ook is het belangrijk je af te vragen wat het effect van het middel op de lange termijn op de gebruiker kan hebben.

Ontwenningsverschijnselen

De SSRI's (vert.: Selectieve Serotonine heropname remmers) vertonen officieel minder ontwenningsverschijnselen, maar gebruikers melden wel degelijk ernstige onttrekkingsverschijnselen, waarvan Seroxat het beruchtst is.


Onttrekkingsverschijnselen Seroxat/Paroxetine

*Hoofdpijn, druk op de slapen
*Duizeligheid
*Duizelingen
*Slapeloosheid, veel dromen, nachtmerries
Tintelingen
*Onzekerheid
*Oude gevoelens emoties komen terug
Woede uitbarstingen, huilbuien
Hartkloppingen
*Warm/koud/ enz.
*Nerveus, angstig, trillerig
Gebrek aan eetlust of erg hongergevoel, hypo’s (lage bloedsuiker spiegel)
*Spierschokken, spiersamentrekkingen, elektrische schokken, spierpijn
*Grieperig, moe, koortsig
Oorsuizingen
Slecht zien, weinig zien
*Overmatig zweten
Tijdelijk overmatig geprikkeld zijn
(nog) meer dorst
Jeuk
(*) Worden het meeste genoemd.

En verder;
Buikpijn, misselijkheid, overgeven, diarree.
Rillingen, spierpijn, zwak gevoel.
Angst, nerveus gevoel, manie (opgewondenheid)
Onrust, stijfheid en trillingen
Vreemde gevoelswaarnemingen, alsof er mieren over de huid lopen, gevoel van elektrische schok

Bijverschijnselen bij het stoppen met antidepressiva

Een van de belangrijkste 'bijverschijnselen' na het stoppen met antidepressiva is dat de depressiviteit weer terug kan keren. Het is daarom van het grootste belang eerst voor het afbouwen de oorzaken van de depressie op te sporen en te behandelen. Als daar niet aan gewerkt wordt kan bij 20% van de mensen de depressie terugkeren binnen 6 maanden. De terugkeer is direct na het stoppen het grootst en leidt dan opnieuw tot gebruik. Ook is de teleurstelling dan groot omdat men kennelijk niet zonder kan, wat het gevoel van falen en neerslachtigheid ook weer vergroot. De middelen schrijven zich zo als het ware zelf voor.

Meditatie oefening

Bij het afbouwen raak je emotioneel soms uit balans. Dan zijn deze oefeningen heel geschikt het contact met je zelf te hervinden.

Meditatie oefening: Bewuste Zijns Keuze

Ga zitten en kom in het hier en nu. Maak contact met je omgeving door te ervaren: horen, luisteren, voelen, ruiken. Kom tot jezelf en in jezelf.
Maak met je aandacht contact met je lichaam, voel je voeten op de grond, je benen, je zitvlak op de stoel of ondergrond, je rug tegen de leuning, ontspan je buik, vertrouw je gewicht toe aan de stoel waarop je zit, maak jezelf zwaar. Voel even bewust je eigen aanwezigheid in jezelf, je hartslag, je leven.
Wees je ook neutraal bewust van de eventuele aanwezigheid van de anderen in de ruimte en aanvaard hun aanwezigheid.
Geef je ademhaling even alle aandacht en breng bij de inademing de ademhaling naar je onderbuik. Verander niets aan het tempo of de diepte. Eventuele opkomende gedachten laat je gaan op een uitademing.

Ga dan naar het probleem wat je aan de orde wilt stellen en ervaar, doorvoel goed wat dit probleem met je doet. Word je er onrustig, boos, verdrietig, bang van? Wat brengt het teweeg in je lijf. Kijk daar weer naar op een neutrale manier.
Realiseer je dan, dat degene die je nu bent het gevolg is van alle beslissingen die je tijdens je leven genomen hebt of dat nu actie was of het nalaten van stappen. Laat dat besef op je inwerken en aanvaard voor nu je eigen verantwoordelijkheid daarvoor, maar kijk daar op een neutrale manier naar. Veroordeel jezelf niet.

Ga nu met je aandacht naar een herinnering die je diepe vrede, geluk of vreugde gaf en waarin je alleen was. Een plek tijdens een vakantie, muziek, natuur, kunst of iets anders wat bij je opkomt. Maak contact met die beleving en ga er helemaal in op. Laat het goede gevoel dat er bij hoort je hele lijf vullen en als dat lukt zelfs de ruimte om je hen. Neem daar even rustig de tijd voor. Gebruik je adem zo nodig om het gevoel te versterken en daar te brengen waar het nog niet voldoende voelbaar is. Voel die vrede in cellen, haren, nagels, organen, tenen, handen, overal. Het gevoel mag je eigen grenzen overschrijden.
Adem rustig in en uit, verander niets aan de snelheid of diepte, maar richt de inademing steeds op je onderbuik, die een beetje omhoog komt bij die inademing.

Stel jezelf dan voor, visualiseer, hoe je bent als dit probleem niet meer bestaat en verbind je met die zijnstoestand. Kijk rond in het leven wat je dan hebt. Hoe voel je jezelf? Kijk ook naar praktische omstandigheden; voel jezelf rijk, wat heb je; relatie, werk, wonen. Vervul je daarmee en laat het doordringen, overstromen. Neem daar de tijd voor. Blijf rustig doorademen naar je onderbuik. Als je moet zuchten doe je dat, als je moet gapen ook.

Als je het gevoel hebt dat het genoeg was voel je dan bewust dankbaar voor die nieuwe zijnstoestand, zeg bijvoorbeeld dankjewel of visualiseer dat je even buigt, knielt of wat er ook maar past bij jouw ervaringswereld.
Uit: Gedachten worden dingen. Darel Rutherford, uitgeverij Gaia. ISBN 9077341 52 8.

Stoppen met antidepressiva

Het lukt vaak niet op eigen houtje te stoppen met antidepressiva. Om deze middelen succesvol te kunnen afbouwen is het goed een gestructureerd actieplan achter de hand te hebben, waar je op terug kunt vallen als je het even helemaal niet meer ziet zitten. Psychologische kenmerken van zo’n tijdelijke periode of dip, die gepaard gaat met een Tsunami aan gevoelens waar je bijna niet tegen bestand lijkt te zijn, is dat je je op dat moment niet meer herinnert wat je zelf kunt doen. Je hebt de neiging om terug te vallen, het op te geven, weer te gaan gebruiken. Daarnaast gaat zo’n dip samen met lichamelijke afbouw-, of afkickverschijnselen die heel divers kunnen zijn. Zie onder afbouwverschijnselen.
Dan kan het Persoonlijk Actie Plan (PAP), samengesteld door de Canadese Mary Copeland, zelf ooit depressief, uitstekend gebruikt worden. Zij is ook bekend van Mental Health Recovery (Herstel van de geestelijke gezondheid) en het WRAP (Wellness Recovery Action Plan).

Antidepressiva en de ziel

Antidepressiva grijpen diep in op de biochemische werking van de hersenen. Het zijn psychofarmaca, medicijnen die invloed uitoefenen op de neurotransmitters, stoffen in de hersenen (zoals serotonine) die zorg dragen voor de prikkel en informatie overdracht in de zenuwbanen van de hersenen.
Volgens Pim van Lommel zijn er sterke aanwijzingen dat onze hersenen ook een zend en ontvangst functie hebben. Er wordt aangetoond dat ons persoonlijk bewustzijn zich niet alleen in ons, maar ook buiten ons bevindt.
Als dat zo is, dan betekent bewust en langdurig ingrijpen met psychofarmaca in de chemische huishouding van onze hersenen, dat ook deze zend en ontvang functie wordt beïnvloed en verstoord. Dat mag tijdelijk nodig zijn, op lange termijn kan het de persoonlijkheid aantasten omdat het contact en de afstemming met dat deel van ons bewustzijn wat zich buiten ons bevindt; onze ziel, kern of essentie kan afstompen of verloren kan gaan. Je voelt je een zombie en van je gevoelens afgesneden en dat is precies wat deze middelen tot stand willen brengen. Sommige mensen die deze middelen kortere of langere tijd gebruiken, vertonen en beschrijven gedrag dat totaal niet past bij henzelf. (destructief gedrag en suïcidale neigingen of het besef dat er wezenlijk iets in henzelf wordt verdraaid) Ook het los zijn van remmingen wordt regelmatig beschreven. Zie daarvoor ook de brochure van de stichting Pandora te Utrecht. (www.stichtingpandora.nl).

Is dit bovenstaande wel een bekend en erkend bijverschijnsel van deze middelen? Wordt er wel voldoende beseft wat deze middelen voor effecten kunnen hebben?

Samenvatting.
Deze middelen brengen het contact met je ziel of essentie in gevaar en ontnemen je de vrijheid volledig mens te zijn.
Een reden te meer om deze middelen zo snel als mogelijk is weer af te bouwen.

Het Phoenix traject

Afbouwen
Antidepressiva afbouwen is meestal niet gemakkelijk. Je hebt vaak het gevoel er alleen voor te staan. Verder word je tijdens het afbouwen weer geconfronteerd met de onderliggende problematiek als daaraan nog niet middels therapie of begeleiding voldoende aandacht werd besteed. Daarnaast krijg je ook nog eens te maken met de ontwennings- of onttrekkingsverschijnselen.

Programma
Met het geïntegreerde gestructureerd en gefaseerde programma met de naam Phoenix en onder begeleiding van een kinesioloog, psycholoog en ervaringsdeskundige, bieden we een gefaseerd en geïntegreerd afbouwtraject met ondersteuning op 4 niveaus,

1. energetisch: herstel van de innerlijke balans door kinesiologie.
2. mentaal: gesprek
3. fysiek: voedingssupplementen (orthomoleculaire middelen)
4. emotioneel: lotgenotencontact