Betreft: Reaktie op het artikel “Wees niet zo somber”, uit Elsevier no. 48
Geachte dames/heren van de Elsevier redactie,
Het is positief dat er aandacht wordt besteed aan depressie en hoe hiermee om te gaan c.q. eruit te komen, maar als ex-depressiepatiënt voel ik mij niet serieus genomen. De tips en oplossingen die u noemt, kunnen zeker bij neerslachtigheid en somberheid nuttig en opbouwend zijn. Bij depressie echter – is mijn ervaring – is vaak meer nodig dan pillen en praten. Door uw artikel krijg ik de indruk dat, als je er zelf maar genoeg aan doet, het wel weer beter zal gaan. Als het dan nog niet beter met je gaat, heb je gewoon niet goed genoeg je best gedaan? Ook ik heb heel veel van de acties die u opnoemt ondernomen en meer dan 35 jaar geprobeerd om uit de steeds weer terugkomende depressiespiraal te komen, waarvan de laatste 10 jaar met antidepressiva én praten. Tevergeefs. Antidepressiva hebben mij alleen in de eerste paar jaar van gebruik geholpen, het gaf me een gevoel steviger op mijn benen te staan dan daarvoor. Maar in de 8 jaren daarna heb ik er weinig goeds meer van gemerkt. Behalve de bijwerkingen dan. Het afbouwen van de antidepressiva heeft mij vorig jaar 5 maanden gekost en is soms met grote moeite gepaard gegaan. Ook daarna had ik nog maanden last van restverschijnselen. (U schrijft in uw artikel trouwens in het geheel niet over de afbouwverschijnselen, onvoorstelbaar!)
Het praten heeft me vaak goed gedaan, maar de onbewust geworden oorzaken werden maar tot op zekere hoogte opgespoord. Ook al werd mijn inzicht vergroot en luchtte het praten meestal op: bij de diepere lagen kwam ik niet. Pas vorig jaar, toen ik begeleid werd bij het afbouwen van de antidepressiva door een kinesioloog, is de kern van mijn problematiek boven water gekomen, ben ik mij bewust geworden waar de werkelijke oorzaken lagen en heb ik deze met hulp van de kinesioloog kunnen verwerken, accepteren en loslaten, waardoor ik mijn depressie eindelijk echt ben kwijtgeraakt.
En daarna waren er nieuwe vaardigheden nodig om het leven wél en goed aan te kunnen. Mindfulness, yoga, mediteren en wandelen hebben mij goed geholpen. Ik leerde een andere manier van omgaan met mijn gedachten en werd weerbaarder.
Op mijn initiatief is er, nu een jaar geleden, samen met eerder genoemde kinesioloog en een psycholoog, een begeleidingstraject opgezet voor depressie-gevoelige mensen. Dit om op deze manier ook andere mensen te kunnen begeleiden, die kampen met soortgelijke problemen als ik heb gehad. Uniek in Nederland, voor zover wij weten.
Met vriendelijke groeten,
Marike