Van een deelneemster aan het Phoenixtraject.
Als je antidepressiva aan het afbouwen bent, heb je vaak last van ontwenningsverschijnselen. Om die op te vangen, kan je van alles doen. Het is mij erg goed bevallen, om me te laten begeleiden via het Phoenixtraject. Maar daarnaast kan ik iedereen aanraden die wil stoppen met antidepressiva, ook zélf de nodige maatregelen te nemen, om het afbouwen te vergemakkelijken. En: om jezelf te helpen het goed vol te houden.
In het algemeen is het natuurlijk zo, dat met de nodige regelmaat voldoende eten, drinken, frisse lucht inademen, bewegen, ontspannen en slapen, het beste is voor iedereen, ook voor mensen die geen antidepressiva gebruiken. Ik heb gemerkt dat dit een nóg grotere rol speelt, als je antidepressiva gaat afbouwen. Behalve het advies om bij voorkeur geen alcohol, suiker, chips en andere (te) zoute dingen te nemen, zijn er tijdens een afbouwperiode nog een aantal dingen extra belangrijk.
Laat ik beginnen met vocht. Zorg dat je altijd een flesje (bron)water bij je hebt. Water is van levensbelang bij het afbouwen (meer dan ooit). Drink zo veel mogelijk water! Of anders vruchtensap, zo zuiver mogelijk. Ook fruit doet erg veel goed, het zuiverste vruchtensap dat er bestaat! (Bij mijn afbouwen, bleek speciaal een appel wonderen te verrichten!) Als je in een dip belandt, wat bij het afbouwen zo af en toe kan gebeuren en wat altijd onverwacht komt, zijn water en fruit van levensbelang. Je knapt er zienderogen van op! Je helpt je lijf én je geest om weer op te krabbelen. Je kunt weer helder nadenken en ‘wilt wel weer verder’, letterlijk en figuurlijk.
Behalve voldoende vocht, kan ik je ook aanraden om altijd wat (gezonde) koekjes bij je te hebben, of noten en rozijnen, of een banaan. Mocht je onverwacht in een dip schieten, dan helpen deze bronnen vól goede energie je weer overeind!
Nog een tip bij een dip: blijf in beweging. Ga niet liggen of slapen, geef er niet aan toe. Blijf doorgaan met waar je mee bezig bent. Het is logisch dat je tempo wat lager wordt als je je niet goed voelt, maar blijf tóch in beweging!
En: blijf niet alleen. Roep de steun in van iemand die je na staat, op je werk een goede collega bijv., die op de hoogte is van je afbouwen en die je van te voren hebt verteld dat dit soort dipmomenten kunnen voorkomen. Dit kan natuurlijk ook je partner, vriendin, of je buurvrouw zijn, het maakt niet uit. Als het maar iemand is die je vertrouwt. Zeg dat je het even moeilijk hebt, vraag of die persoon bij je in de buurt wil blijven en je in de gaten houdt, of je water of iets gezonds te eten brengt. Zo kom je er op eigen kracht wel weer doorheen, door die dip. Want hoe lastig ook: het blijft een tijdelijk iets en het gaat weer voorbij. Ook al voel je dat niet zo, als je er middenin zit. Geloof me: het gaat weer voorbij! En daarna weet je: oh, dat was er weer één, gelukkig hebben we die weer gehad. Probeer het te zien als een (tijdelijke) stap terug, die nodig is om er daarna weer twee of drie vooruit te kunnen maken.
De teksten op dit blog zijn verzameld en geschreven in het kader van het Phoenixproject (2008-2016), een initiatief van kinesioloog